Achajka

[Achajka]

witam, *ukłoniła się*
Mam na imię Monika, mieszkam w Warszawie, tu też pracuję, i żyję sobie ze swoją rodzinką. Ukończyłam AR jakiś czas temu, pewnie dlatego moje zamiłowanie do roślinek i zwierzątek.
W zeszłym roku 26.VI. odszedł od nas mój ukochany piesek Bambi, dalmatyńczyk. To była ogromna strata, ale miał już 15 lat, pozostały cudowne wspomnienia.
Miał pół roku kiedy go odkupiłam, miał guzy pod skórą po biciu i jadł piasek jak go zabierałam od poprzedniej właścicielki. Przez kilka lat walczyłam ze strachem i stresem swojego pieska, bał się ludzi a zwłaszcza dzieci, które chciały go głaskać, był nietypowy, czarny w białe kropki, przez co mówiono na niego negatyw. Nasz trud nie poszedł na marne To był mój *synuś*.
Bardzo się cieszę, że tu trafiłam, martwi mnie brak tolerancji i szacunku dla zwierząt, to forum jest przykładem że są osoby, które walczą z tym i poświęcają swój czas żeby z tym walczyć i coś zmienić.

pozdrawiam

[dalmibea]

Witaj Achajka na forum ,
watek przedstaw sie jest nowym watkiem zalozonym pare dni temu , moze go jeszcze oprocz Ciebie nikt nie odkryl.
Ciesze sie bardzo ze zrobilas ten poczatek , mysle ze teraz znajdzie sie wiecej odwaznych do napisania o sobie paru slow .
Mysle ze moze przez to ,chociaz mieszkamy w roznych katach Polski i nie tylko bedziemy mogli sie lepiej poznac i ze soba zzyc , w koncu mamy wszyscy ten sam cel , dalmatynczyki gora i wszyscy kochamy ta rase ponad wszystko , no i jeszcze jedna wspolna cecha , kazda z nas ma albo miala tego najkochanszego i najmadrzejszego i najsliczniejszego dalmata na swiecie , albo ????
Bo ja takiego wlasnie mam , a ten przed byl tez naj,naj,naj .....

[Achajka]

Witam,

fajnie że ruszył ten temat, dziewczyny miło Was poznać
Okazuje się że łączy nas to samo, czyli *dalmatyński* los.
Pieska nie mam ale mam mnóstwo cudownych wspomnień. Kiedy dostałam go w swoje ramiona mój syn miał 5 lat, może w to trudno uwierzyć ale wyobraźcie sobie że po miesiącu czułam się jakbym miała w domu bliźnięta, jak syn marudził że boli go brzuch, pies też miał z tym problemy, obaj też byli alergikami. Alergolog jak usłyszał, że mam psa kazał mi go zlikwidować, a ja się uparłam i pies został, po kilku latach okazało się że obaj wyrosi z alergii. Im piesek robił się starszy tym bardziej syn robił się odpowiedzialny, jeszcze w zeszłym roku to on się nim zajmował najbardziej, biegł do szkoły a potem wracał szybko do psa. I zdał maturę bardzo dobrze. Choroba wątroby i serduszko pokonały pieska, ale 15 lat przeżył w miłości
Pochwaliłam się troszkę ale myślę ze warto o takich sprawach pisać.

Pozdrawiam

[magmal]

ja też witam

i cieszę się, że do nas trafiłaś. Jak raz zostałaś trafiona strzałą dalmatyńskiego amora, to już zostanie na całe życie

[agrazka]

witaj Achajka, tak ta strzała chyba zostaje, dlatego mam następną dalmatynkę

[Vilena]

Cześć Achajka

[Achajka]

Cześć

mnie to trafia nie tylko jedna strzała amorka dalmatyńskiego ale widać mój *Śliczny* - tak mówiłam do swojego pieska, czuwał i chciał żebym znalazła pokrewne duszyczki.

pozdrawiam Was serdecznie

[chili1304]

Witam Moniko